تبادل لینک هوشمند آیا در روز غدیر ، هوا گرم نبوده است ؟
مخالفان شیعه بعد از عجز در مقابل ادله شیعه در باب تثبیت اولویت امیرالمومنین علیه السلام بر نفس مردم بر اساس نص و قرائن حالیه و فعلیه روایت متواتر غدیر ، چنین شبهه کرده اند :
روز غدیر خم مصادف با اواخر اسفند و اوایل فروردین بوده است و هوای عربستان در آن موقع بسیار مطبوع می باشد (و البته این امر بر لینکی از آب و هوا قابل اثبات است ) و لذا بحث اینکه شیعیان تاکید می کنند مردم 3 روز در زیر گرما بودند اصلا موضوعیت ندارد بلکه اعراب به داشتن گرمای شدید و زندگی در آن عادت داشتند .
مدار سخن مخالف بر 2 محور است :
1. روز غدیر در اواخر زمستان بوده است فلذا هوای عربستان در این موقع بسیار مطبوع است .
2. اعراب به داشتن هوای گرم عادت داشته و لذا معطل شدن در گرما برای ایشان کار سختی نبوده است که موضوعیت در اهمیت غدیر داشته باشد .
در جواب محور اول می گوییم :
سرزمین حجاز، سرزمینی بیابانی و نزدیك به استواست و به همین دلیل، گرمای شدیدی بر آن حكم فرماست. حتی فصل زمستان در آنجا هوا معتدل است. اما در مورد دمای هوا در روز نوروز، بنابر گزارش¬های رسمی هواشناسی، دمای هوای شهر مكه در زیر سایه در آن روز تا حدود چهل درجه و در شهر مدینه تا بالای 35 درجه می¬رسد (می توانید در سایت سازمانهای هواشناسی این مطلب را جستجو كنید) كه این خود، دمائی گرم و سوزان است. علاوه بر آن پیاده روی در زیر تابش مستقیم خورشید و فشردگی جمعیت حاضر، خود به خود می-تواند به گرمای هوا دامن زده و احساس حرارت بیشتری در مردم ایجاد نماید.
و جالب است که یکی از کارمندان شبکه وهابی وصال حق در ماه اسفند و در منطقه ی غدیر ، اعتراف کرد که هوای آنجا برای کسانی که به آن عادت نکرده اند ، غیر قابل تحمل است !
و در جواب محور دوم می گوییم :
اعرابی که در ماجرای غدیر در آنجا حاضر بودند ، طبق روایات اهل سنت ، گفته اند که هوا خیلی گرم بوده و برایشان غیر قابل تحمل بوده است ؛
حاکم نیشابوری از زید بن ارقم صحابی روایت می کند که گفت :
خرجنا مع رسول الله صلي الله عليه و سلم حتى انتهينا إلى غدير خم فأمر بروح فكسح في يوم ما أتى علينا يوم كان أشد حرا منه فحمد الله وأثنى عليه وقال يا أيها الناس أنه لم يبعث نبي قط إلا ما عاش نصف ما عاش الذي كان قبله وإني أوشك أن أدعى فأجيب وإني تارك فيكم ما لن تضلوا بعده كتاب الله عز وجل ثم قام فأخذ بيد علي رضي الله عنه فقال يا أيها الناس من أولى بكم من أنفسكم قالوا الله ورسوله أعلم ألست أولى بكم من أنفسكم قالوا بلى قال من كنت مولاه فعلي مولاه
هذا حديث صحيح الإسناد ولم يخرجاه
قال الذهبی فی التلخیص : صحیح
بيرون شديم با رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله (از مكّه) تا رسيديم بغدير خم در روزى كه تاكنون گرمتر از آنروز بر ما نگذشته بود پس حسب امر آنجناب خار و خاشاك آنجا رفته شد. پس آنجناب حمد و ثناى خداوند را بجا آورد و سپس خطاب بمردم فرمود: هيچ پيغمبرى مبعوث نشده مگر آنكه بيش از نيمى از عمر پيغمبر قبل از خود زيست نكرده و من نزديك شده كه بسراى ديگر خوانده شوم و اجابت نمايم. همانا من واميگذارم در ميان شما چيزى را كه هرگز گمراه نشويد بعد از آن (يعنى بعد از تبعيّت و اداى حق آن)- كتاب خداى عزّ و جلّ. سپس برخاست و دست على رضى اللّه عنه را گرفت و خطاب بمردم فرمود: كيست كه اولى (سزاوارتر) است بشما از خود شما؟ گفتند خدا و رسول او داناترند. فرمود: هر كس كه من مولاى اويم. پس على عليه السّلام مولاى او است .
المستدرک علی الصحیحین بتعلیق الذهبی - ج 5 ص 274 ح 6272
http://islamport.com/d/1/mtn/1/22/488.html
و در روایتی ، براء بن عازب صحابی می گوید :
لما نزل رسول الله صلى الله عليه وسلم الغدير قام في الظهيرة ، فأمر بقم الشجرات ، ثم جمعت له أحجار ، وأمر بلالا فنادى في الناس ، فاجتمع المسلمون ، فصعد رسول الله صلى الله عليه وسلم على تلك الأحجار ، فحمد الله ، وأثنى عليه ، ثم قال : " أيها الناس ، من كنت مولاه فعلي مولاه ، اللهم وال من والاه ، وعاد من عاداه ، وأبغض من أبغضه ، وأحب من أحبه ، وأعز من نصره "
، قال أبو إسحاق : قال البراء : في يوم صائف شديد حره ، حتى جعل الرجل منا بعض ثوبه تحت قدمه ، وبعضه على رأسه ، فلما هم بالنزول قال : " ألستم تشهدون أني أولى بكم من أنفسكم ؟ " قالوا : بلى ، قال : " فمن كنت مولاه فعلي مولاه " .
وقتی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بر منطقه غدیر وارد شد به هنگام گرمای ظهر ، دستور دادند تا برگ درختان را جمع کرده و سپس برای ایشان سنگهایی آوردند و به بلال دستور دادند تا در میان مردم ندا سر دهد و مسلمانان را جمع نماید پس پیامبر بر بالای آن سنگها رفته و حمد و ثنای الهی را بجای آورده و فرمودند : ای مردم !هر کس من مولای او بودم ، پس علی هم مولای اوست . خداوندا دوست دار هر که او را دوست دارد و هم دشمن بدار هر که او را دشمن بدارد و غضب نما بر کسی که بر علی علیه السلام غضب نماید و دوست بدار هر که او را دوست دارد و عزیز بدار هر که او را یاری نماید. ابواسحاق میگوید : براء بن عازب گفت : (واقعه غدیر ) در روزی بسیار گرم بود به گونه ای که از شدت گرما صحابه ردای خود را به زیر پای خود افکنده بودند و برخی نیز آن را بر روی سرشان کشیده بودند . وقتی پیامبر در غدیر ماندند فرمودند : آیا شهادن ندادید که من از شما بر خودتان اولی هستم ؟ مردم گفتند : آری . پس پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند : هر کس من مولای او بودم ، پس علی هم مولای اوست.
تلخیص المتشابه فی الرسم - ح 343
http://library.islamweb.net/hadith/display_hbook.php?bk_no=721&hid=343&pid=368427
و تفتازانی از متکلمین بزرگ اهل سنت ، تصریح می کند که :
أما حديث الغدير فهو أنه عليه السلام قد جمع الناس يوم غدير خم موضع بين مكة والمدينة بالحجفة وذلك بعد رجوعه عن حجة الوداع وكان يوما صائفا حتى أن الرجل ليضع رداءه تحت قدميه من شدة الحر وجمع الرجال وصعد عليه السلام عليها وقال مخاطبا معاشر المسلمين ألست أولى بكم من أنفسكم قالوا اللهم بلى قال فمن كنت مولاه فعلى مولاه اللهم وال من والاه وعاد من عاداه وانصر من نصره واخذل من خذله وهذا حديث متفق على صحته أورده علي رضي الله عنه يوم الشورى عندما حاول ذكر فضائله .
اما حدیث غدیر، همانا رسول خدا «صلی الله علیه وآله» مردم را در روز غدیر خم در مکانی بین مکه و مدینه در جحفه جمع نمود، واین امر بعد از بازگشت از حجةالوداع بود، وآن روز، روزی بسیار گرم بود به گونه ای که از شدت گرما مردم ردای خود را به زیر پای خود افکنده بودند و مردم را جمع نموده و پیامبر بالا رفته و مردم را مخاطب قرار دادند : ای گروه مسلمین ! آیا من به شما از نفس شما اولی و سزاوار نیستم ؟ مردم گفتند : بله . پیامبر فرمودند : پس هر کس من مولای اویم پس ، پس علی مولای او می باشد . خداوندا دوست بدار موالی او را و دشمن بدار دشمن او را . یاری کن هر کس او را یاری کند و مخذول کن هر کس او را مخذول نماید . این حدیث اجماع بر صحت آن می باشد و علی علیه السلام آن را در روز شوری ، در حین بیان فضائلش بیان نموده است .
شرح المقاصد في علم الكلام ، ج 2 ص 289 - 290
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت: